یک اتفاقی برام افتاد امشب که شدید ناراحت شدم. اصولا وقتی دلخور میشم میرم تو خودم و خود خوری می کنم! "متاسفانه"

به هر حال خواستم بگم واقعا درسته که میگن :

کبوتر با کبوتر باز باز ... کند همجنس با همجنس پرواز ...

مصداق این بیت امشب کاملا برام تشریح شد...

وارد یک جمعی شدم که اصلا به تیپ و قیافه ی من نمی خوردن. یک نادان حرفی زد که به شدت رفتم تو خودم و اونجا رو ترک کردم.

یاد حرف یکی از اساتید افتادم که می گفت تا میتونی دهنتو بسته نگه دار. اگه می خوای حرف هرزه بزنی اصلا بازش نکن. بعضی وقتا یه حرف کوچک از روی نفهمی کافیه تا شخصیت بی شخصیت یک فرد هویدا بشه.

امیدوارم اتفاقی که منتظرش هستم زودتر بیفته و از شر خیلی چیزها راحت بشم!

بهتره فعلا سکوت اختیار کنیم